İstiklal yokuşunda olmak vardı şimdi
Üşümüş ellerde yırtık eldivenler
Binmek vardı tahta kılış kayaklara
Kiminde yeni kiminde seki giysiler
İstiklal yokuşunda olmak vardı şimdi
Yakın bir evden araklanan merdivene
Binmek vardı on beşimiz birden
Düşe kalka iner inmez aşağı
Merdiveni taşımamak için yolun sonunda
Düşmek vardı şakadan bir kenara
Sonra bir bahane uydurup
Kartopuna tutmak vardı kayanları
İstiklal yokuşunda olmak vardı şimdi
Ne güzel günlerdi o yokuşta,
Her can birdi kar üstünde,
Ne zenginlik vardı, ne sağcı ne solcu,
Tek amaç vardı ak kar üstünde,
Çocukça bir neşe,
Soğuk her bedene aynı düşünce duyulan acı aynı,
Ne güzel günlerdi o yokuşta, inanç farkı,
Irk farkı yok olmuştu,
Sen ben yoktu tek şey vardı çocukça neşe,
Kimimizde pahalı giysiler olsa da,
Bazımızın ayakları yalın olsa da
Birdik beraberdik tek hedefte,
Çocukça neşe almak,
Mutluluk gün batımına kadardı,
Her şey evimizin kapısında değişirdi,
Girişte unutulurdu istiklal yokuşu,
Ama aynı idi yaşanan korku,
Saklamaktı ıslak ayakları,
Buz tutmuş ayakkabıları,
Hep aynı idi duygular çocukça korku.
Başka dünya idi sana bana, ona istiklal yokuşu.
İstiklal yokuşunda olmak vardı şimdi

İ.TÜRKMEN