Şu deli yüreğime, yer etmişsin bir kere
Aklımdan hafızamdan, n’etsem silemiyorum
Kendimi kandırmışım, yıllar yılı boş yere
Bu nasıl bir sevgidir, şaştım bilemiyorum

Mutlu eden şarkılar, gelmez oldu bak dile
Suçlu aramıyorum, kendim düştüm bu hale
Zavallı gönül kuşu, konmuyor başka güle
Niye başka güzele, bakıp gülemiyorum

Yaz boyunca terasta, beni rüzgar uyuttu
Yanımdayken güzelim, bu gönülde mesuttu
Bir şey demedin ama, bilmem ahın mı tuttu
Gittiğin günden beri, mutlu olamıyorum

Hep seni anlatıyor, sazımda ki tınılar
Unutturmuyor işte, aklımda ki tanılar
Depreşirken her gece, tükenmeyen anılar
Ne kadehte, ne meyde, huzur bulamıyorum

Şöyle inip denize, sahili adımlarken
Ilık meltem yağmuru, çisildeyip damlarken
Oturup da terasta, kahvemi yudumlarken
Tatlı tatlı, hülyaya, neden dalamıyorum

Yaşıyorum denmez ya, mutluluk olmayınca
Neye yarar ki hayat, kahkaha salmayınca
Oturunca karşımda, gözlerin olmayınca
Yediğim içtiğimden, bir tat alamıyorum

Lüzumsuz’um çare yok bağlanmışsın bir kere
Sevdim diye bir haykır, göğsünü gere gere
Vazgeçtim diyordun ya, göndün geldiğin yere
Ölmekte elde değil, aşktan ölemiyorum

Sadık DAĞDEVİREN
Aşık LÜZUMSUZ