Şimdi beni dinle yar demedi deme sakın;
Gözümdeki yaşların tuzunu seviyorum…
Ne yanakta yaş kalır ne kirpiğimde derman;
Siliyorken mendilin nazını seviyorum…

Kabre sığmaz hüzünler hep beni buluyorken;
Çakır keyif kemanlar hicazı soluyorken;
Keyfe-keder bir akşam kadehim doluyorken;
Deli dumrul rakının buzunu seviyorum…

Hani tavan arası bir sandıkta saklanan;
Vefasız senelere “durun” deyip diklenen;
Ellerimin içinde baksın diye beklenen;
O son gülen resmimin tozunu seviyorum…

İzin verdim talihim, sabrım ile vuruşsun;
Boşver gönül tasası, hicranımla yarışsın;
Vakit değil o vakit varsın olsun kırışsın;
Yüzümdeki emanet izini seviyorum…

Şu gönül hanesinde bir derdi var herkesin;
Ya umutlar tükenir ya da ölür hevesin;
Bazen Neşet ERTAŞ’ ın, bazen Müslüm GÜRSES’in;
Bazen Ferdi TAYFUR’un sözünü seviyorum…

Üç vakte kadar deyip yıllara darılırken;
Düşlerim “bak gördün mü” sözüyle vurulurken;
Hayal satan cezveler fincana sarılırken;
Ocaktaki ateşin közünü seviyorum…

Bir şarkının sözünde aklına gelirmiş ya;
Gidenler asla geri dönemez, bilirmiş ya;
Ağlarken için için rivayet, ölürmüş ya;
İçimdeki serçenin gözünü seviyorum…

Ali ALTINLI – 24.12.2019
Saat: 23:56