Göz Gördüğüne Bakar

Bakarken el O güle, gülün gözü bülbülde
Dünyanın düzeni bu, göz gördüğüne bakar
Kıvılcımlar saklıdır, sönmüş külün içinde
Bir anda, alev alır düştüğü yeri yakar

Elinde gül sepeti, nağmeler var dilinde
Ezelden bir goncadır, renk renk açar dalında
Binbir edâ, bin haz var, o nâzenin halinde
Çağlayan bir pınardır, gönül dağından akar

Ne hazân, ne kışı var, onda mevsim ilkbahar
Göklerden ışık  sağar, üstümüze nur saçar
Bilmeyen gönüller nâr, bilenler hep bahtiyâr
Yıldızlar önce O’na, sonra da Ay’a bakar

Vazoya gülü değil, kendisini koymalı
İnsanlar sıra sıra, gelip seyre dalmalı
El ayak çekilince, yalnız bana kalmalı
Başka bir şey istemem, ömrümce bana yeter

Elinde gül sepeti, nağmeler var dilinde
Ezelden bir goncadır, renk renk açar dalında
Binbir edâ, bin haz var, o nâzenin halinde
Çağlayan bir pınardır, gönül dağından akar