0
Yorum
2
Beğeni
5,0
Puan
567
Okunma
Tanrıda olmanın adıydı yalnızlık...
Gitmesini bilene..
Hasretin, özlemin, beklemenin sonu.
Ve;
’Aşk’ın ruha dokunduğu an
Delicesine yakan...
Özünden gözüne düştüğünde;
Bir değirmendi öğüten durmadan...
Sevdası hüzün,umutlar biçare..
Kana bulandı tüm hayaller.
Yalnızlık...
Tanrıda olmanın adıydı.
Durmuşsa zaman o anda.
Ne sırlar var bilsen?
İstemez ruhun başkasını.
Yüreğinle en acı dolu ızdırabı da çeksen.!
Tanrıda olmanın adıydı yalnızlık...
Ayrılığın bittiği..
Vuslat ’tı adı bu son durağın
’Aşk’ın aradan çekildiği;
Tanrıda olmanın adıydı yalnızlık...
En büyük zafer !
Sırdaşıydı göz yaşlarıyla dolu,
’O’ garip geceler...
...
Nigâr Güler.
5.0
100% (1)
