//



bu
aralar hiç mi hiç t/adım yok
her şey varmış gibi her şey ne kadar da yok
eskiden tüm çıkmaz sokakların adıydın be kadın
yaslandığım her duvarda çöküyorum şimdilerde kendime
anla işte kambur bir yokuşu sırtlanmış egzozu patlak kamyon gibiyim


bilmiyorum
belki de patırtım, gürültüm kavgam kendime
sancılandıkça sakalımdaki kir doğurganlığım hep şiirdir adresine
bakıyorum da senden önce bu kadar alıngan, kırılgan değildim galiba
peronlaştıkça düşüyor nabzım, ayrılığa buz kesiyor sanki adımlarım
söyletme beni be kadın kırılganlığım diyorum hani sana büyüyen yanım


neyse,
dilim pek bi yaralı, pek bi küfürbaz bu günlerde
gözlerim diyorum gözlerim yeşil kaçkını alacalı diken
ah be kadın ahh.. kokun diyorum kokun ruhuma barutken,
gül teninden öksüz koyduğun parmaklarım yokluğuna tetikken
ve günlerden bugün şakağıma ecelken, adın adın kurşuna gelesim var…



//



ilhanaşıcıaralıkikibinondokuz