5-6 yaşlarında
Minicik bir Uygur
Güneş gibi
Aydınlık yüzü
Pırıl pırıl parlayan bir gökyüzü
Sakin sessiz
Ve yalnız
Tek başına
Savunmasız

Boğazında
Köpek tasması
Ayaklarında burnu açık terlikler
Gözlerinde su damlacıkları
Ve kovalayan hıçkırıklar
Burnundan akan salyalar

Haa birde işkence gördükçe
Tutamadığı çişi

Minik Uygurun
Karşısına dikilmiş
Eza cefa gösteren
Çinli zalimler

Pataklaya
Pataklaya
Canı çıkana kadar
Tekme tokat girişirler
Dayanamaz ki küçük bedeni
Ordan oraya savrulur
Saklanmaya çalışır
Duvar diplerine
Gidemez ki uzağa
Bağlıdır zincirlerle
Ayrıdır anadan babadan

Sigara atarlar üzerine
Korkar
Ellerine değirirler
Yakar
Kızgın demirlerle dağlarlar
Kollarını
Kuş gibi çığırır
İçine attıkları sigarayı
Telaşla çıkarmak için
Haa birde altına kaçırır
Yoktur onu koruyan
Yoktur sesini duyan

Neden olduğunu bilmez ki
Yaşadıklarının

Korku dolu gözlerle
Hıçkıra hıçkıra ağlar...
Yoktur 
Minik Uyguru duyan
Koruyan...

Lütfiye Çanacık