Doğduğumdan beri başım belada
Bedenim kurbette gönlüm silada
Tatlı söz düymadın ayda senede
Uyumsız halindem eşimden çektim.

Bir zamanlar çocuk gibi avuttum
Ninni çalıp dizlerimde uyuttum
Fidanların ellerimle büyüttüm
Dikenleri battı gülünden çektim.

On üçünde büyük gibi çalıştım
Çocuk yaşta her cafaya alıştım
kendin bilmez cahilerle yarıştın
Gereksiz konuşan dilimden çektim

Yolum düştü kurbetele yürüdü
Yaprağım döküldü dalım kurudu
Benime kendimce aşkım var idi
Sevgi’den sevda’dan gönülden çektim.

Seyretim alemin göz, yaşlarına
Güçlüler oturmuş su, başlarına
Yaşamadan geldim elli yaşına
Sonu gelmez hayel düşümden çektim.

Nurhak, dağlarında dumandır duman
Tükenmez umudum bitmedi güman
Dostdan ayrılalı hayli bir zaman
Yol vermez dağların kışından çektím.

Yaban elde, uyur gibi gezerim
Kitap, okur kalem, tutar yazarım
Belki bir gün hatırlanır sözlerim
Yanar garip, bağrım döşümden çektim.

Neler gördü neler gördü bu dağlar
Oturmuş dibine bir güzel ağlar
Hasretlik kurbette ayağın bağlar
Sılama uğramaz yolumdan çektim.

Yalnız’ım söylemekten yoruldum
Sular gibi aktım, aktım duruldum
Bir güzelin gözlerine vuruldum
Boşa sevdalanan gönülden çektim


Yalnız.