ANA

Sen benim için dünyada bir tanesin ana.
Alıp kollarına sarılmak için bana.
Kağnıda giderken hastaneye,
Canını vermeye, hazırdın sen ana.
Şimdi nasıl nankörlük ederim, ben sana.
Sen hem can, hem nefes olmuşken bana.

Ne zaman acı çeksem, üzülüp ağlasam.
Hep yanımdaydın, sen ana.
Hiç bir şeyim yokken, aldın kucağına.
Ya teselli ettin, yada çare oldun, sen bana.
Şimdi nasıl nankörlük ederim, ben sana.
Sen hem can, hem nefes olmuşken bana.

Her altımı ıslattığımda, koştun yanıma.
Pis altımı tiksinmeden, değiştirdin ana.
Sevip öptün yanaklarımdan doyasıya.
Hiç yüksünmeden, hizmet ettin, sen bana.
Şimdi nasıl nankörlük ederim, ben sana.
Sen hem can, hem nefes olmuşken bana.

Oynarken düşsem, dizim yaralansa,
Koşarken ayağıma, diken batsa.
Gözlerimden bir damla yaş, akacak olsa.
Senin ciğerlerin parçalandı ana.
Şimdi nasıl nankörlük ederim, ben sana.
Sen hem can, hem nefes olmuşken bana.

Serseri biri bana, yan gözle bakacak olsa.
Ağlatıp göz yaşımı, akıtmış olsa.
Cesaretle koştun yanıma, aldın kucağına.
Sen benim için kartallardan daha cesurdun ana.
Şimdi nasıl nankörlük ederim, ben sana.
Sen hem can, hem nefes olmuşken bana.

Uykumda kabus görüp, sıçrayıp kalksam.
Sıcak yatağından kalkıp koştun yanıma.
Sofrada boğazıma bir lokma, bir yudum su kaçsa,
Kendin boğulur gibi, can havliyle koştun yanıma.
Şimdi nasıl nankörlük ederim, ben sana.
Sen hem can, hem nefes olmuşken bana.

Sıkılıp mızmızlanıp ağlayıp dursam.
Eşini dostunu bırakıp, koştun yanıma.
Şefkatini isteyip sevgine muhtaç olsam.
Babamı bırakıp bana geldin sen ana.
Şimdi nasıl nankörlük ederim, ben sana.
Sen hem can, hem nefes olmuşken bana.

Anacığım, benden önce ne yedin, ne içtin.
Ne de rahat etmek için yatıp uyudun.
Gece gündüz hep can yoldaşı oldun.
Hayatını adadın, adam olmam için sen bana.
Şimdi nasıl nankörlük ederim, ben sana.
Sen hem can, hem nefes olmuşken bana.

Sevdiğin şeyleri benden önce tatmadın.
Yaşadığın hayatın hiç farkına varmadın.
Şımarıp sevgine muhtaç olduğumda,
Beni bırakıp, gidip babamla yatmadın ana.
Şimdi nasıl nankörlük ederim, ben sana.
Sen hem can, hem nefes olmuşken bana.

Allah nankörleri sevmez, yavrum derdin.
Her gün bana, güzel güzel nasihat ederdin.
Her evladın bir anası olur, o da canı derdin.
Can vermeyen, canın kıymetini bilmez derdin.
Şimdi nasıl nankörlük ederim, ben sana.
Sen hem can, hem nefes olmuşken bana.

Sen benim için en büyük sevdasın ana.
Dünyada yar bir yana, sen bir yana,
Değişmem seni, verseler dünyayı bana.
Sende esirgeme hayır dualarını benden yana.
Şimdi nasıl nankörlük ederim, ben sana.
Sen hem can, hem nefes olmuşken bana.

Şimdi gökten melekler inip, yalvarsalar bana.
Demem ben, senden başkasına asla ana.
Olur ya! Bir gün asilik edecek olursam sana.
Senden emdiğim süt, haram olsun bana
Şimdi nasıl nankörlük ederim, ben sana.
Sen hem can, hem nefes olmuşken bana.

Kanından kan verip, can oldun sen bana.
Başımı okşayıp umut oldun, hep sen bana.
Unutur muyum bunları, hiç ben ana.
Her hata, her kusurda affını dilerim ana.
Şimdi nasıl nankörlük ederim, ben sana.
Sen hem can, hem nefes olmuşken bana.

Anacığım, benimde Allah’tan bir tek dileğim var.
Bırakma oğlunu dünyada yalnız başına.
Dünya durdukça, sen benimle birlikte yaşa.
Her yaşta ihtiyacım var, benim sana.
Çünkü bir tek sen olursun, can bana.
Sakın! Seni kaybetmeden, bunu anlamam sanma.
Sen her yaşta, hem can, hem nefes olursun bana.
Şimdi nasıl nankörlük ederim, ben sana.
Anacığım, ellerinden öperim, sen çok yaşa.

Cahit KARAÇ