İSTANBULU HİÇ SEVMİYORUM..
Elveda İstanbul
Elveda martılar
Sen var yine cilveleş
Gri kirli balıktan fakir denizinle
Yılmadan umut ile aşk ile
Selam söyle kanat ger sevdiklerime
Ben başbaşa kalacağım
Yıne sarılacağım özlemlerime
Bana hep soruyorlar
İstanbul sevilmez mi diye
Beni hasret bırakıyorsun ya sevdiklerime, Efe’me
Sevmiyorum İstanbul seni işte üsteleme
Zaten İstanbul da eski İstanbul değil ki
Yitirdiğimiz güzellikler anı artık yeşilçam filmlerinde Şimdiki halini görse Yahya Kemal de
sana bir tepeden bakıp dökermiydi hislerini Aziz İstanbul diye şiire
Hani yürüyerek gitsem daha çabuk ulaşırım gideceğim yere
Saygısızlık diz boyu gerekli gereksiz şerit değiştiren değiştirene
Alışamadım İstanbul adım başı sinirli hep asık yüzlere
Ya o boğazın iki yakasında sevimsiz gökdelenlere
Beton binalardan gözlerim ulaşamıyor gök yüzüne
Hançer gibi saplanmışlar şehrin böğrüne böğrüne
Siyah bir duman salınmış gök yüzüne
Insan muhtac kalmış temiz bir havaya bir nefese
Sitem etme İstanbul bana gücenme
Taşı toprağı altın diye diye
Çevirdiler seni sanki bir Cehenneme
Hiç bir şehir kaldırmaz dayanmaz bu insan seline
Senin de kabahatin yok insanların suçu biliyorum
Ama ne yapayım İstanbul
Seni hiç sevmiyorum
FahriyeTurgut Kafalı
youtu.be/MU4YZZ9y8Xs