bu destanım da bahsettim
bir mübarek yapıdan

herkes dâvâsını ama ağlayarak/ağlatarak ama gülerek/güldürerek anlattı/anlatıyor

(bense düşündürerek)

dedim ki, âile yok olursa
geriye ne kalır

erkektir yapar diyen , " babalar"
ben yaşamadım kızım yaşasın diyen , "anneler" yüzünden
nereye gidiyoruz? Nereye!..



Âile ile i l m e k ilmek
ki, iyiliği ödev bilmek
münevver akıl-ı selim ile
sevgi dolu bir yürek gerek

Desise derdin ortasında
çözüm sabır sigortasında
yoksa maneviyat tasında
zehiri bal diye yutarız

Lâzım gerek nikâhın şartı
âile anlayışı artı
eşittir adalette tartı
dengeleri bir tutmak için

Kerâmet yazarında ne var
yuvanın nazarında ne var
bilinsin pazarında ne var
bilinçli çocuklar yetişsin

Sevgiyi, saygıyı saçtıkça
fitneden, fesattan kaçtıkça
bir muhabbet, sohbet açtıkça
âileyi devlet biliriz


O hâlde sohbete bulaşın
siz sizi arayın ulaşın
kuru yanında yanan yaşın
hâlini düşünün veliler…

Vay hâline âilesizin
huzuru mısralara dizin
mutluluğun resmini çizin
saadet içinde saadet

İlâ-âhir sürmeli hey hey
ney söylemek istediğim ney
dilime dolanan tek bir şey
âile yapısıdır derim

Çatladı kırılmadan kerse
hele bak konuya bak derse
âile yok olur giderse
geriye ne kalır? Söyleyin

Söyleyin devlet kalmaz deyin
çalışıyorsa eğer beyin
icabına bakmalı neyin
neyin olacak gidişatın


Gümüşhanlıyım değil âlim
meseleyi dert etmiş hâlim
yazmak bana eğitim, talim
âile ile i l m e k ilmek