Şu dünyanın haline düşüncemi, tezimi
Roman, öykü, hecede yazsam, yazamıyorum
Hançeremden taşanla şu bayramlık ağzımı
Sunturlu sözler ile bozsam, bozamıyorum


Kılı kırk yarıyorum düşünce beyanında
Hesap yapmaktan bıktım hayatın her anında
Halimi arz! ederek biten günün sonunda
Şöyle başım havada gezsem, gezemiyorum


Güzellikleri sevmek Hak’tan ihsandır bize
İyi olanı övmek vazife hepimize
Kötünün karşısında ara vermeden söze
Methiyeyi! peş peşe dizsem, dizemiyorum


Omuzlarımda iki, ses var bana yön veren
Biri kanıma girip beni ateşe süren
Kendi mutluluğunu ızdırabımda gören
Onun sözüne uyup azsam, azamıyorum


Aman diyor ardından haykıran bir diğeri
Telaş ile seslenip gitme diyor ileri
Kendini kaybetmenin ne zamanı ne yeri
Hangisi doğrudur ki çözsem, çözemiyorum


Bu da yaşamak diye anlatmaya yüzüm yok
Yarınlara umutla bakınmaya gözüm yok
Suçu şahsımdan bildim hiç kimseye sözüm yok
Elin günahkârına kızsam, kızamıyorum


İrade kullanmayı bilmeden yeterince
Müşkülden kurtulmaya çareyi bitirince
Aydınlanma yolunda umudu yitirince
Kendi tatlı canımdan bezsem, bezemiyorum



27.11.2019