1
Yorum
3
Beğeni
5,0
Puan
557
Okunma
’’Bir sonbahar yağmuru gibiydin’’
yol boyu kıyısında ılık sular soluklanırken
gök kuşağı evrene açıvermişti kollarını
ıslak beyaz papatyalar ağlar dururken
sesler inceden kaybolduğu anda
sen mehtabı unuturken
gün batıyordu yine
kolların titrek ve suskun
göz uçlarından bakışırken kirpiklerin
dallar kanadını sessizce kavradığı bir anda
kelebekler inerdi gölgelerinden
eksik duygular içini kemirir gibiydi
kıskanç yalnızlıklarda
bir martı koyunda süzülür denizim
bedenim buz gibi
sarılırdı mehtaba gözlerim
bir ay ışığına muhtaç gibiydi gece
hırslı bir gardiyan bakışı yıldızlar
son pişmanlığa yutkunurdu yalnızlığım
geceyi sardım ben koynuma
dalgalar arasında düşünceli
uykusuna dalarken gözlerim
Behçet Bük Eskişehir
25.11.2019
5.0
100% (1)