Adalet, kimseler bilmez dilimden,
Çıkagel, mevsimsiz ilkbahar gibi.
Hep aklıselimsen anla halimden,
Çıkagel, mevsimsiz ilkbahar gibi.

Yokluğunda, yanan ocağım söndü,
Ne gözyaşım dindi ne öfkem dindi,
Çok güzel düşlerim kâbusa döndü,
Çıkagel, mevsimsiz ilkbahar gibi

Hazan rüzgârları dinmez başımda,
Kalbim sıkışıyor, sızım döşümde,
Sensiz de bırakma kara kışımda,
Çıkagel, mevsimsiz ilkbahar gibi.

İçimde, çok büyük ümitsizlik var,
Endişem yersizse varlığın savar,
Yaslı gözlerimde yeşersin bahar,
Çıkagel, mevsimsiz ilkbahar gibi.

Yokluk veya varlık; azlık, çokluğun,
Sözü dahi olmaz; açlık, tokluğun,
Yeri dolmaz olan, senin yokluğun,
Çıkagel, mevsimsiz ilkbahar gibi.

Neden uzak durdun? Yaklaş yanıma,
Yeter dokunuyor herşey kanıma,
Hemen, okumadan zalim canıma,
Çıkagel, mevsimsiz ilkbahar gibi.

Özcan İşler