öncesi
aşktı sınırlarımın sonrası sen
sendin ölüme nikahlı sınırsızlığım…

yoksul
bakışlarını sevmiştim devrimlerinin
ağladıkça kirpiklenen, dağladıkça yeşeren türkülerini

kıblesini
yadırgayan eksik bir maviydi adımlarım
yutkunsam da öksüremediğim hayattı kaldırımlarım

gözdağlarıma
yüklediğim göçebe bir buluttu sevdam
ağladıkça içime, dağladıkça göğsüme gelinciklenen

en çok,
en çok kerpiç bakışlı duvarlarını,
bacasız da olsa sıcağını sevmiştim yüreğinin

söyle
hangi diyar eldesin,
hangi cennetin dibindesin söyle

seni
yaşayamadan ölmenin dini, dili var mıdır
varsa söyle, söyle sen ölümün hangi yanısın

toprağına
kırağı düşmüş geceme
ekilmiş bir mayın, pimi çekilmiş bir düştün belki de

yoksun ya,
obruklaştıkça yokluğun içime
ciğerime çektiğim her kırık nefesi ihanet sayarım ömrüme

yoksun ya,
içim içime ağladıkça
bir sen daha soldukça yabanıma, bin ben daha ölüyor dağlarım da…



ilhanaşıcıkasımikibinondokuz