TIPKI KASIM GİBİYİM
Kasımda hüzünlenir ağaçlar,
Kasımda dökülür tüm yapraklar,
Geriye kuru dallar kalır.
Sanki yaz hiç gelmemiş,
Ağaçlar yeşermemiş gibi.
Bir çocuğun ağlaması gibi
Bulutlar gözyaşlarına boğulur ,
Toprak ıslanır gözyaşlarıyla.
Tıpkı kasım gibiyim
Umutlarım gazel olmuş
Ömrümün baharın da.
Eser kalmadı gençlik yılllarımdan
Sanırsın ki ha düştüm ha düşeceğim
Kara toprak üzerine.
Sevgiden mahsun gönlüm
Ziyan oldu genç ömrüm.
Kar yağdı deli gönlüme
Buz tuttu sol yanım
Çatladım, dağıldım
Küstüm hayata.
Yazı çoktan devirdim
Kaldım kışın ortasında
Yorgun düştü bedenim.
Seni de sildim artık sol yanımdan.
Kayboldum mekansızım
Umudumu bıraktım, olmayan yarınlara
Kasım gibi yol aldım Aralıka ,
Ocak a
Belki çıkmam bir daha
Ne Nisan ne Mayısa.
Nuray Öztürk
HÜZÜN ÇİÇEĞİ