Sırtlanın kahraman, olduğu yerde
Aslanın borusu, öter mi dostlar
Zamanın dermanı, verdiği derde,
Lokman hiç elini, sürer mi dostlar

Çakallar düzeni kurmuş beklerler
Tilkice hileye siner ödlekler
Bizim gibi yüzme bilmez ördekler
Her şeye boş yere söver mi dostlar

Ayakcı takımı görür tüm işi
Rüzgara karşıda yaparken çişi
Bir lokma ekmeğe hücum bin kişi
Nasihat dinleyip doya mı dostlar

Kavağa çıkınca balıksa konu
Kimse görmese de var sayar onu
Suçu ele verir giyilmiş donu
Ortaya çıkarıp asar mı dostlar

Baharı getirir kara kış iken
Vicdandır bükülmez bileği büken
Yıllardır öfkenin hırsı biriken
Bir kulak çınlatıp biter mi dostlar

Herkesin arısı ayrı vızılar
Elinde olmayan yoksul sızılar
Beraber yaşarken kurtlar kuzular
İçgüdü ayartıp dürter mi dostlar

Ele kalemini alan yazıyor
Yaşamın gerçeği ezber bozuyor
Biri ötekine mezar kazıyor
Çelmesiz içine iter mi dostlar.

Mehmet Göden, Ocak 2010