Zulmeden sensin, zalim olan sensin.
Dünyamı bana, zindan eden sensin.
Berrak sularımı, bulandıran sensin
Utanmadan “benden özür dile” diyorsun.

İki yakamı, bir araya getirmeyen sensin.
Beni, dünyaya küstüren sensin.
Gülücüklerimi, kursağımda bırakan sensin.
Utanmadan “benden özür dile” diyorsun.

Şirin uykulara, hasret bırakan sensin.
Aşımın, ekmeğimin, tadını tuzunu kaçıran sensin.
Aşkın yollarında, yarı yolda bırakan sensin.
Utanmadan “benden özür dile” diyorsun.

Gecemi gündüz, gündüzümü gece eden sensin.
Gönül ağacıma, baykuşları tüneten sensin.
Beni yaşarken, her gün öldüren sensin.
Utanmadan “benden özür dile” diyorsun.

Gönül kapısına, paslı kilitleri vuran sensin.
Kin ve nefret duygularıyla, dolan sensin.
Boşu doluya, doluyu da boşa vuran sensin.
Utanmadan “benden özür dile” diyorsun.

Son cümleyi, başta söyleyen sensin.
Husumet rüzgârlarını, estiren sensin.
Bir bardak suda, fırtına koparan sensin
Utanmadan “benden özür dile” diyorsun.

Kadınlık görevini yapmayan, sensin.
Yatağımı her daim, boş bırakan sensin.
Dolu çanağa, ağlayan sensin.
Utanmadan “benden özür dile” diyorsun.

Kendi sılamda, en acı gurbeti yaşatan sensin.
Bir tatlı tebessüme, hasret bırakan sensin.
Yazın temmuzunda, meltemleri estirmeyen sensin.
Utanmadan “benden özür dile” diyorsun.

Soframın bereketini kaçıran sensin.
Bir elin yağda, bir elin balda olmana rağmen, isyan eden sensin.
Yanan yüreğimin hararetini, dindirmeyen sensin.
Utanmadan “benden özür dile” diyorsun.

Ekilen sevda fidelerinin, can suyunu vermeyen sensin.
Tarihe mal olmuş sevdalardan, ders çıkarmayan sensin
Okuduğunu anlamayan anladığını yaşamayan sensin.
Utanmadan “benden özür dile” diyorsun.
12/13/Kasım/2019