1
Yorum
6
Beğeni
5,0
Puan
868
Okunma
ÖZLEM
Ne güzeldi,
Çocuklukta anamın,
Sıcak kucağı,
Hiç doymazdım.
Hep bir özlem’le,
Koşar, sarılıp, kucaklardım.
Elinden tutup,
Gözlerine bakınca,
O küçücük yüreğim,
Sevinçten, pır pır ederdi.
Sanki uçacak gibi olurdum.
İçim içime sığmaz olurdu.
Doymadım, anama.
Nasıl geldi, geçti,
Onca yıllarım.
Hani nerde kaldı.
Çocukluğum, gençliğim,
Hani orta yaşlılığım.
Dedem, babam gibi.
Ben de yaşlanıp,
İhtiyarladım.
Özledim.
Çocukluğumu.
Anamın, babamın
Elimden tutuşunu.
Özledim, bahçelerde;
Koşup, oynayışımı,
Dallardan koparıp,
Yediğim meyvelerin, tadını.
Her halde artık, sona geldim.
Şimdi daha çok özledim.
Harman zamanı,
Bekçilik yaparken
Toprağa yatak serip,
Yatıp uyumayı…
29.04.2014
12/12/2018
5.0
100% (4)
Cevap Yaz