3
Yorum
8
Beğeni
5,0
Puan
550
Okunma
Yüreğimde deprem var.
Sarsılıyor umutlarım...
Gel demeliydim yar.
Gel de yaremi sar!
Diyemedim.
Biliyorum bir yangın,
Bir yangını körükler.
Biliyorum,
Yüreğimi yine saracak,
Gölgeli alevler.
Göz yağmurlarını serpiştirsem,
Yangınlar söner mi bilmem.
Bilmem umut vurgunu olur muyum yine?
Yangın dağıtan rüzgarların
Geçmesini beklerken...
Bilmem beklemek mi zor?
Yoksa beklenmek mi?
Aşamayıp dağları,
Yorulmak mı?
Dağlar mı ürkütücü?
Yoksa ben mi güçsüzdüm?
Belki de sen cılız sevmiştin.
Boşver!
Tüm soruları, tüm sorunları...
Anma adımı,
Hafızanın en tozlu rafına kaldır.
Hatta unut!
Ben de unuturum belki,
Umudum yareli, yüreğim pareli.
Kalemim kırık.
Susmayı seçiyorum...
Kendime,
Hayallerime,
Sana,
Aleme...
5.0
100% (5)
Şiirin sahibi
Cevap Yaz