kervan geçmeyince anlamak gibi
ipek yolunu fethetmenin zaferden çok
stratejik bir hata olduğunu


handa sinek avlayıp
hamamda tas eskitmek
ya da tek kale maça tutuşmak, yalnızlığınla


kalpten kalbe kurulacak bir köprüde zaman öldürüp
ellerimiz harç,
kalemimiz harf tutarken bir yandan
yatağı değişti suyun


hani onca çaba sonunda
açılışa gelmeyen ayak
-kabına kulp takar ya sonunda

ha işte,

gözlerine dolup dolup
aşk adına hayrat olurum diye korkum


böyle maşukların çeşme başına gelip
ellerinde bakır ibrik
ayakta terlik


maniler dizecekler diye
kafiyeyle örülü taş yolda


oysa her taşın altında adım
üstünde başka adım’


anlasana aşk
geç kalmak diyorum
geç kalmak göbek adım..


şimdi kaşlarının kıyısına yapsam diyorum kaleyi
ama tedirginim biraz
rüzgara kapılan saçların dalgasıyla dağılır
ya da uyanır diye
gözlerindeki uykuda süzülen o kuğu

aslına bakarsan,

göreceksin aslında

çözülecek buz tutan
gölgelerin buğusu..