Herkesin bakış açısı farklıdır dostlar,
Kimi manzaraya bakar; tabiatın, güzelliğini görür
Kimi de; Allah’a giden, ince bir yol bulur…
Bir Müteahhit de der ki;
Efendi; buraya, ne güzel bir bina olur…
Dayar dozeri kepçeyi, yapar binayı,
Bir anda; çevremiz ölür

Manzaraya, sen bakarsın;
Sana farklı şeyler hatırlatır,
Ben bakarım, bana; dertlerini anlatır,
Rabbini zikreder,
Tüm canlılar, nebat, tabiat,
Derin bir nefes çekersin, taa ciğerini inletir,
Tatlı, tatlı, bir meltem eser, fısıldar kulağına,
Bana Allah’ı zikrettirir, sana, müzik dinletir…

Kimi, bu güzellikte, ‘’ kafa demleme’’ye karar verir,
Hem zıkkımlanır, hem de; etrafına, zarar verir…
İnsan evladı; piknik yapar ailece, efendice,
Etrafını kirletmez, temiz olur kendince,
Bir poşete toplar, çöpünü bırakmaz, götürür,
Kimi rezil insanlarda;
O güzelim piknik alanını batırır…

Kimileri de;
Açar arabanın bagajını,
Dayar millete, müziği,
Güya kendince eğleniyorum sanar,
Allah’ın eziği
Maganda; her yerde magandadır,
Fıtratı gereği, içer içer tırlatır,
Eline geçen her şeyi, tutar, çevresine fırlatır…

Tabiat;
Allah’tan bir lütuftur,
Ama; kıymet bilene,
Börtü böcek, yaşam savaşında,
Karınca’dan Yılan’a
Nankörlükte üstümüze yok, şükretmek yok,
Yine de;
Rabbim; ayrı, ayrı, rızık vermekte,
Her bir kuluna,
Bakış açısı bu;
Nasıl görürsen ve nasıl istersen,
Sen yoluna, ben yoluma.

Şefik BAL
08.10.2014