Gecenin lambalarından ışıkların
kapandığı
etrafın içinden ağaçların gölgesine
sunuyorken
evlerin kıtalarına kızların resimlerinden
saçlarını okşuyorken
doğurmuş gece
tutunmuş ecelin kefeninde
bağırırken
diyaframın soluksuz teninde ruhun kapısından
rahim minasından zerrelenirken
kaç gece tutunur ensene
ruhi ahmerin sinasına
kalbimden kaç ten azad ederek
anneliğin evlatlarına
secdemin alnından öperek
alnından vurarken kundaklı çocuğun
mevsimler ölürken
sabahı öldürürken cennetten ateş kovulurken
icadın ateşini saçarken
varaka

A
z
a
d kuşlarının ağzında bir kaç lokma
siyahın gününe kararmadan
saçlarını tararken rüzgar
yağmur ıslatırken toprağını
Ellerimi tutarken annem
dikişlenirken kanına
pompalanıyor
damarlarında
iliğin ruhanına
gözlerimin secdesi

Dinle
kaç azad etti isem vuracak
b
e
n
i
aslımdan(İnsanlığımdan)

şükür ıslattı ağzımda dua
nevruz ediyor nisan
gök ten yağarken