0
Yorum
4
Beğeni
5,0
Puan
766
Okunma
Hani ya ben ağlarım.
Sonbahar geldiğinde.
Solan yaprak el uzatır,
Düşmemek için toprağa.
Bir elini bırakır, diğer eli havada.
Kucak açar toprağa,
Sonra ben, rüzgarın gözlerini bağlarım.
Ben rüzgarın ettiğine ağlarım.
Katar önüne, savurur, süpürür,
Çalar yere, atar uzaklara.
Rüzgârın estiğine ağlarım, yazıktır.
Ne tazeydin sen sürgün verirken.
Ne kadar parlak, gösterişli.
Kim bildi kıymetini kim bilir?
Dal mı, rüzgar mı, toprak mı, insan mı?
Hüzün geçer içimden,
Her nedense güzün geçer.
Bir kıymet daha biter,
Bir ömür daha.
Her bacadan hüzün tüter,
Dağılır efkarlanır.
Bulutlar hüzün çeker,
Sinemin can evine.
Ben güz ayında yeşerdim,
Yaz ayında soldum.
Her düşen yaprağı gördükçe,
Hüzün çöker ağlarım.
Kıymetini kim bildi?
Mustafa Kurt- 27.10.2019
5.0
100% (2)
