Sabahın zemheri ayazı vurdu yine göğsüme
Kahır yazma diyorlar yazma üzülmek neyine
Bilmiyorlar ki gece bıçaklar batıyor kalbime
Sormuyorlar derdimi seni böyle üzen ne

Anlatsam destan olur sığmaz bir yere
Kader bu yazmış yazgımızı kötü bir kere
Çekmeye gücüm yok öldürüyor her yerde
Bilmiyorlar derdimi beni üzen ne böyle

Gülsemde ne çare gözyaşım akar yüzüme
Bak işte görmüyor perde indi gözüme
Artık gem vuramam suskun kalmış sözüme
Görmüyorlar derdimi böyle üzülmek niye

Zorlamanın alemi bu yok cihanda
Sözler yürekte gizli feryat figanda
Yürek bendini aşmış gönül yıkanda
Hasret uykusuzlukta böyle yerinmek niye

Hazana dönmüş gönül bağında güller
Ötmüyor artık solan bahçede bülbüller
Bir ah çeksem lal olur kekremsi diller
Bitmek bilmeyen ömür böyle üzülmek niye

Candan seven gülümseyen hakikat nerede
Sevdalar düşmüş kirlenmiş hepsi yerlerde
Tek aşka yeten yürekli kalpler nerede
Bitmek bilmeyen çilem böyle ağlamak niye

Gönül yükü gözlerde yüklü anlamsız
Söz söylesen ne çıkar dilde manasız
Her şey kayboldu gitti ah çok zamansız
Gözyaşında mana yok böyle ağlamak niye

Merhamet yokki sende acımasızsın
Bir kahvenin bile hatırını anlamazsın
Ölüm gelse kapıma sen hiç yanmazsın
Bulutlar gözlerimde böyle ağlamak niye
Serap okcu