bu şehrin
göz kapakları da,
uykusuzluğu da biziz


günüz,
güneşiz, geceyiz
biz hayatın ta kendisiyiz


çogu
zaman eksik olsak ta
her zaman dik ve sonsuza dekiz


açlığımıza,
susuzluğumuza, katıksızlığımıza aşız
kovası delik olsa da dipsizliğimize aşkız

ilmeği
kaçık olsa da kışa inat yaz,
telinde devrimleşen bir türküye de sazız


kim miyiz biz…


uzanabildiğimiz
kadar toprak, saçabildiğimiz kadar tohum,
sararabildiğimiz kadar başağız, aşız


akabildiğimiz
kadar ırmak, coşabildiğimiz kadar nehir,
yudumsayabildiğimiz kadar suyuz, hayatız


tutunabildiğimiz
kadar dal, sarabildiğimiz kadar yaprak,
açabildiğimiz kadar rengiz, çiçeğiz


uçuşabildiğimiz
kadar bulut, yağabildiğimiz kadar yağmur,
açabildiğimiz kadar güneşiz, gökkuşağıyız


sarılabildiğimiz
kadar kucak, tutuşabildiğimiz kadar yangın
dudaklaşabildiğimiz kadar da geceyiz, aşkız


biz
sesiz, nefesiz
sona yeminli bir ilk ve ölüm kadar gerçeğiz…



ilhanaşıcıekimikibinondokuz