Renkten renge dönüşse de baharım;
Yeşilim sen, kızılım sen, sarım sen!
Yıllar yılı ben hep seninle varım;
Sevdiğim sen, sevgilim sen, karım sen!

İki ayrı gönül idik, bir olduk;
Aşk korunda eridikçe pir olduk;
Aynı dertte, aynı kalpte sır olduk;
Hali hazır beş olsak da, birim sen!

Ey gönlümün, ey ruhumun güneşi!
Yıllar önce yakmıştın bu ateşi;
Hiç bitmesin gözlerdeki söyleşi;
İçimdeki aşk yangınım, korum sen!

Gün güneşten yandı, gece ayazdan;
Şikayet etmedin yokluktan, azdan;
Haram lokma geçmiyorken boğazdan;
Yüreğime akan helal terim sen!

Sarsıldıkça tüm yollarım yarıldı,
Tutunduğum bütün dallar kırıldı;
Yaralarım yalanlarla sarıldı,
Kör gözümü aydınlatan nurum sen!

Ey sevgili beni sözle avutma!
Coşari’yi kimselerle bir tutma;
"Benden sonra kal da..." diye korkutma;
Unutma ki benim diğer yarım sen!

İbrahim COŞAR