Kuşlar da göçtü göğümün masmavi sularından
Kanatları kırık, yürekleri buruk;
Sitemle, bir acı haykırışla
Barut kokan hava, küstürdü kuşlarımı
Yürek coğrafyasını talan etti
Medenî haramiler
Yıldırımlar kapandı arzın kucağına
Bulutlar gece gündüz ağladı ürkekçe
Yüce dağ başlarına çöktü yalnızlık
Eğilerek toprağı kucakladım erkekçe
Buharlaştı giryeler solgun dudaklarımda
Bir acı öpüş izi var
Sensiz yanaklarımda

Yüreğimden havalanan güvercinler hâlâ dönmedi geri
Yaralanmış serçeler kondu kalbin pervazlarına
Unutulmuş gülüşlerin hayali yeşertir umutları
Parçalanır düşlerim ruhumun kasvetinden
Her biri bir yana dağılır, toplayamam
Kan beynime sıçrar,
İstesem de ağlayamam
Tenin her hücresine bin sitem düşer
Dert bohçası açılır, bağlayamam

Şimdi kelimeler ateşten bir kor
Teni yakar kavurur
Eser acı bir poyraz
Küllerimi savurur
Taze bir ölü için sunulan hayat öpücüğüdür
O masum bakışların
Özgürlük kol geziyor
Gölgesinde kılıçların!

M.Nihat MALKOÇ