deniz susuz...özsuyunu taşıyor sandallar hüznün...boşluk sayıklamakta

göz gözü görmüyor...sözü uzatıyorum durmadan



bütün kıyılar unutmak içindi

su yüzünde titriyordu rüzgar

hiç denize bakmadım...

sıcaktı aslında

dibi tutar mı diye

düşündüm hatta

tutar mı beni su



sürgün yaprağı sarısında,

yeşil çığlıklanıyordu kafes kuşları

hücrelerimde pranga iken dün

eti tırnaktan ayrılan

parmaklarım acıyordu

neyi azat ettik biz diyerek

sana da oluyor mu hiç

düşlerim karıncalanıyordu



bir elimle diğerine değdim

sıcacıktı

bir şeyler ters gidiyordu

ben düz

ne yalan söyleyeyim

ayağımı kesmenden de korkuyordum

kaç ayaklıdır karıncalar diye düşünürken

sayardım aslında

beni sayan olmasa da

yalnızım diyecek kadar yalnızdım

küstüm çiçeklerini sevmeyen

boşluğuma sakladım kendimi

aramayanlar bulamasın diye



farkettim sonra,

yalnızken de saçlarımın uzadığını

kırılırken ses çıkarmayan

cümleler buldum boşluğumda

bir virgülün kuyruğunu kopardım

nokta yapmak için

hiç bir şeyi hayra yormadım

sahi...

sana da oluyor mu hiç




bütün itiraflar utangaçtır biraz...içime oturanları döktüm,

içsizim...




suadiyeekimikibinondokuz

Demir Mutlugil