Yandım deme bana, ey aşkı bilmez,
Sen nârâ basmayı, yanmak mı sandın?
Andım deme bana, ey meşki bilmez,
Sen gönül kasmayı, anmak mı sandın?

Hele düşde bir gör, ilahi aşka
O zaman girersin, Rab ile meşke,
Semâhın tadını, bilseydin keşke,
Sen seten koşmayı, dönmek mi sandın?

Ehli kâmil bilir, kadrini dilin,
Laf sürç-i lisansa, suçunu silin,
Söz gümüşse sükut, altındır bilin,
Sen cemde susmayı, kanmak mı sandın?

Niye okumazsın, müspet bilimi?
Mekteb-i maarifde, gerçek ilimi.
Suud arapcası, Kur’an dili mi?
Sen ahkam kesmeyi, sunmak mı sandın?

Aklıma fikrime, uymuyor dinin,
Haram eleyince, helal mi unun?
Yetimin, öksüzün, ahında yunun!
Sen suya küsmeyi, yunmak mı sandın?

Çekil cahil çekil, hâk’la aramdan,
Sen kendi nefsini, pakla haramdan.
Sükut eylediysem, edep arımdan,
Sen sesi kısmayı, sinmek mi sandın.

Kul Figani der ki, tebliğdir şiir,
Ne dediğini de, biliyor şair.
Ehle lafım yoktur, söz cehle dair. 
Sen insan asmayı, yenmek mi sandın?

Erdem Gümüş (Kul Figani)
08.10.2019
İzmir