Hadi al yüreğimi uçur dağlara konsun
Süründüm yeterince sen beklediğim sonsun

Şimdi kır kalemini bütün sessiz harflerin
Bu bekleyiş sükutun kuyusundan da derin
Yıkılsın cümlelerin ucube zindanları
Satırlara sür artık zihnimdeki anları
Kırılsın şimdi kalem harflerin gözlerinde
Yükselsin varlık demi yokluğun sözlerinde

Kaf Dağı ki her şiir ve her şehir üstünde
Yeniden diz harfleri dün yok olmalı dünde
Yolum hep masalların kırık yanına çıktı
Değişirken her adım huzur kapım açıktı
Süz beni hadi durma göklerin süzgecinden
Öyle saflaşayım ki görünmez olsun beden

Dua ve dil ve yürek ayrılmaz üçlü artık
Firar etmiş gölgeler güneşin cebi yırtık
Kaldır düşkünlüğümü hayalin kıyısından
Sıkıldı kollamaktan kaçışlarımı zindan
Hadi uçur dağlara öksüz kanatlarımı
Özgür bırakıyorum tüm yılkı atlarımı

Dinle! Hiç olmadığı kadar keskindir kalem
Vurmayacağım artık uçan harflerime gem...

*Harfsizligim okyanus deminden...