37 insan yılıma...

Yanlış bilgilerle eğitim almış
Sanki zerden şemsi görmüş ukala
Bir arap kavgası içinde kalmış
Başını taşlara vurmuş ukala

Öğrenmiş ya din diyanet kutsalmış
Gerisi pürmelal sanki masalmış
Arabın peşinde rüyaya dalmış
Çöllerin yolunda ermiş ukala

Sanki tüm rüzgarlar kıbleden esmiş
Duvara Osmanlı arması asmış
Yanlışa hikmetdür diyerek susmuş
Camide önsafa girmiş ukala

Kuranı Türkçeden okumuş amma
Vahiy mahiy deyip bakımış amma
Mucize diyerek şakımış amma
Ta küçükten sarpa sarmış ukala

Dedeye nineye ata anaya
İnanıp yarömür türlü sanıya
Susmuş susmuş girmiş ilmi konuya
Boşuna kendini yormuş ukala

“Aşağısı sakal yukarı bıyık”
Rüzgara tükürse yüzüne yazık
Kafatası dolmuş nice bir tezek
Ömür bitti deyip durmuş ukala

Cinnetler geçirmiş yalnız başına
Diyememiş dost ve arkadaşına
Deyince anlamış sohbet boşuna
Selamı gurbete sürmüş ukala

Bakmış çevresine çoklar bin pişman
Bin, bin beş yüz yıllık dinlerle şişman
Müfredatta hala yalanlar ferman
Gençlere kendini vermiş ukala

Ahdetmiş gün gele keser dönen de
Vakte kadar oku öğren onan da
Kara ateşlerde biraz sınan da
Kendi kalemini kırmış ukala

Dünyevi yim ben benlere yanamam
Hu devşirmesine artık inanmam
Kuran tüccarına asla güvenmem
Din palavrasına körmüş ukala.