Serin bir Eylül
gecesi...
Ay çok parlak !
Çekiyor kendine beni;
Suskunluğumu yine
hissedip.
Sevme?
Yıllar oldu ben
bunu hissedeli !
Hep;
Karanlıktı ya adım?
Hep yaraladın...
Şimdi;
öyle uzak ki her şey...
Yaradana sığınarak,
geçti o saatlerce
ağlama krizlerim
hasretinden.
Gitmeyide bildim ben !
Gece ayazlarında
tek odada üşürken,
ıslanan ellerimdi.
Gözyaşımın sıcağı ile
ısınan..
Ben;
sevgiyi böyle tanımadım !
Kır çiçeklerinden,
örülmüş tacım
halâ saklı sandığımda !
Her zulmün,
harisliği haykırırken,
ben tacıma sarıldım.
’O’ gücü hissetmek
için...
Nefreti yaşamadım
bu yüzden.
Ne kadar uğraşsanızda elbirlik
edip,
ben biliyordum
gerçekten sevilmenin
anlamını !!
Toprakta sarsa bedenini,
hissettirdi kendini bana derin derin...
’O’vardı yanımda
canımda !
’O’bırakmadı sana
yüreğimi bir an !
Ve;
’O’na teslimdi bu can
Senin yok saydığın
her zaman...

~~~
Nigâr Güler.
08.09.2017