Uyanmak, oldukça acı verici olabiliyormuş
Kokunu duyduğum, boynuna doyduğum
Rüyadan uçurumdan çakılırcasına
Uyanışım mı daha korkunçtu
Yoksa aslında hiçbir zaman sevilmemişliğimi
Yeni fark ediyor oluşum mu?

Karar veremiyorum
Unutamadığım cümlelerini
Bir başka dudaktan duyduğumda
Hiçbir anlam ifade etmeyişi
Ancak görüntüye sesini montajladığımda
Bir travma haline gelişi mi?

Daha zavallıca yoksa her bedende
Seni hissetmeye çalışmam mı güçsüzlüğüm?

Hiçbir zaman anlayamıyordum
Duygusal donukluğunu fakat öğretiyormuş
İnsana sancıların burukluğu
Aslında her şeyin iki kişi arasında değil kişi
Duygulanımları arasında oluşu yetmeliymiş
Gözlerini parlatamıyor olduğumun
Gerekçesini açıklamaya
Zarar vermek bile cazip değil artık.

Yanan kahpe dünyanın
Dumanına karışmanın hayali yanında
Bitsin istiyorum, sadece öyle arzuluyorum ki
Duvarların yıkılmasını, niteliklerin yok olmasını,
Tragedyanın perdesinin kapanmasını
Lanetli zihnimin cehennemini harlayan
O güzel anıların uzay boşluğunda kaybolmasını
Nereden bilebilirdim, diyorum.

Pencerelerini kapattığın tahtalara çakılan
Her bir çivinin yüreğime batacağını
Sevgi görme açlığının denizinde boğulacağımı
Gözünde canlı bir organizma olmaktan başka
Ayırt edici hiçbir özelliğimin olmadığını
Deliliklerimin, aklına takılmadığını
Bu satırların hiçbir anlamı olmadığını
Bundan gayrı da olamayacağını
Nereden bilebilirdim?

Sami Arlan..