1
Yorum
6
Beğeni
0,0
Puan
1183
Okunma
Bir yanım Eylül,
Bir yanım Hüzün...
Yüreğime ektiğin fidan,
Benden ırak nasılda büyüyor değilmi...?
Oysa herşey daha dün gibiydi,
İçimde tomurcuk açan umudum vardı.
Genizlerime işleyen buram buram kokusu.
Gözlerimin önünden gitmeyen her hali.
Ve bizim dediğimiz o güzel günler...
Yine geldi Eylül,
Çattı yine kaşlarını...
Dünya derdiyle savrulurken ben,
Yeşildi yaprağım.
Şimdi ise dalından düşmeye medet uman bir yel gibiyim...
Daha ne kadar savrulsun ki,
Solmaya yüz tutmuş yapraklarım...
Bitermi sanırsın bende Eylül?
Ağaçlar çıplak açarmı ki,
Bendeki hazan mevsimi gibi...
Şimdi anlatsa içimdekileri sana birileri,
Ama neyse...
Ağır gelir,
Bilme en iyisi...
Mutlu Akça
Cevap Yaz