Unut gitsin ucu yanık mektuplarımı
Artık yazmayacağım ay ışığında
Yıldızları mürekkebime bandırıp sormayacağım ahvalini
Demli çayı yudumlarken duygularım kırık kırık
Eylül sarısı düştü yüreğime
Sıcak iklimler eski zamanlarda kaldı
Sonbaharı sardı dinmesi mümkün olmayan sancılar...


Yorgun düştüm fotoğrafına, gözlerine baktıkça
Hiç ama hiç güneşim olmadın sabahlarıma
Bahar yağmurlarını çok bekledim, yağmadın
Benimkisi boş bir hayal,umudu yitik düş kırıklığıydı
Yalnızlığımın boşluğuna itilip kaldım
Yalnızım işte!..


Kalemim sustu, yürek dağlandı, pembe kağıtım tükendi
Yutkunup kaldı cümleler usumda
Kurudu sevda pınarım, çöle döndü sensiz gönlüm
Solan güllere can suyu akacak mı yağmurlarınla
Bilmem, ama her anım seninle
Sen mutlu ol, tek isteğim bu son nefesimde
Ben mavi gökyüzümü, dünyamı siyaha boyadım
Ölüyorum...

Zafer Direniş
...