Ben seçmedim bu hayatı,
Böyle imiş kaderim...
Sizin olsun bahar bahçe olan hayatınız.
Ben gülü dalında dikenleriyle kokluyorum.
Her daim şiddete maruz kalan çoçukluğumla,
İlgiye aç çocuk kaldı sanırım bir yanım.
Fazla bir şey istemedim ki ben sizlerden,
Sadece ve sadece gözünüzde birazcık değerli olmak istedim...

Ben seçmedim ki geceyi,
Yüzleri gülenlerin imiş o güzel gündüzler...
Gece en iyi bilendir benim,
Yalnızlığımı...
Yalnızdım gölgemdi sırdaşım.
Sessizliğimi...
Sessizdi heryer korkum insanlaraydı.
Çaresizliğimi...
Çaresizdim sokak kedisi gibi kuytu köşelerde.
Fazla bir şey istemedim ki ben sizlerden,
Sadece ve sadece geceyi bari huzurla yaşamak istedim.

Ben seçmedim seni sevmeyi,
Kendi halinde fukara bir sevgiydi benim duygularım.
Ne istedin ki benden sevgilim:
Sevgi mi...?
Ateş olup yakıp ısıtacak,
Kısaca bize yetecek kadar idi benim sevgim...
Beni mi...?
Ben zaten seninim,
Adım senin sevdam senin nefes aldığım canım senin...
Yetmedi mi...?
Çokta gözüm yok,
Üzerine sen ekle sevgilim....
Fazla bir şey istemedim ki ben senden,
Sadece ve sadece son’um ol istedim...

Mutlu Akça