5
Yorum
30
Beğeni
5,0
Puan
1161
Okunma
Rüzgar aldıkça acılarım
Bedenim
Yerden
Kesiliyor
Kendi izimde uçamıyorum anne
Ayağımı uzatıyorum
Basacak
Bir karış temiz toprak yok
Çürümüşlük sarmış
Dört bir yanımı
Unuttum
A/dımı anne
Bütün beyazları iğfal eden
Haşaratlar
Yıkanıp aklanıyorlar
Önlerine çıkan sularda
Ve
Sonra
Gözlerimize kefenliyorlar
Yaşamı
Kendi suyunda kaynarken sabrımız
Ki;
Ne anne kokusu var
Kefenler de
Ne de kundak kokusu
Kefenler ölüm kokuyor anne!
Yüzümde
Toprağın sancıları
Bedenim kırgın zamanlar yolcusu
Yüzümü sil anne
Can düşmesin yüzümden...
Taylan KOÇ
5.0
100% (15)
Cevap Yaz