"Sararır yüz,ağarır saçlar,
Islanır kirpikler,gözler sürekli ağlar,
Kızarır yanaklar,çatılır kaşlar,
Atılır hakikat,yakılır ufuklar,
İnsan aşık olunca...

Nefes daralır,ellerin titrer,
Kelimeler boğazında düğümlenirler,
Durur beyin,gözler birini bekler,
Ölüm acımasız ama "tek çareyim,gel!"der,
İnsan aşık olunca..."

Aşk asalettir... Aşk şefkattir.. Aşk felakettir. Felaketlerin en güzeli hem de...

Ve yine, aşk kalbe gelen, kalpte karargah kurandır.
Bunun ötesinde aşk ise kalbe gelen saygısız bir misafirmiş.
Bize sormadan, bizden izin almadan gelirmiş, yerleşirmiş, istediği kadar.

Aşk coğrafyasının mevsim tanımaz çiçekleri zamanlı zamansız coşkularda,
Ruhötesi cevherlikte, civanmertliğin cananlığında,
Asilliğin hemgahlığını sarmalamanın dostluğunda,
Renkli dünyaların binlerceliğini benekler…

Aşk diyarının satırlara ve tanımlara girmemiş çiçeklerinin
Renkleri ve kokuları, tenlere, sezgilere, ruhlara, kokulara egemenliğinin
Rehavetinde bahar sarhoşluğunda damaklarda gezinir…

Müptela kalbin diline selam ve saygı..
Müpteladan azade Edip'çe tebrik..