(Bütün benliğimi yak,)
(Fakat kalbimi yakmaktan sakın.)
(Çünkü orada sen varsın! )


Sustu gönül sayfamdaki mutlu şarkılar,
Paletim de renklerim, fırçamda ki şekiller.
Ve, bu akşam ilk defa kaydı bir yıldız,
Karanlıklara...
Artık ne güller var,ne de bülbüller,
Ne kadar hüznü çalar,ellerimde kemanım,
Bu kara iklimin ,tenha gecelerinde.
Sardı bir sızı sanki, birden bire bir sızı,
Sapsarı hazan bahçeleri sanki bu içim.
Hiç bir şey duymak düşünmek istemiyorum,
Yalan bütün aşklar,sözler ve yeminler,
Beni kahrediyor bu yaşamak, bu akşam yine.
Bu hayat bu sonbahar bu mevsimler...
Ve, gökyüzünde gözlerime bakan ay...
İnan sen gideli sen gideli buradan,
Ne varsa hep keder hep gözyaşı,hep hazan,
Omuzlarımda bir yük, çaresiz bir yük,şimdi,
Hepsi angarya...var ya....hepsi...
Ebedi bir matemdir beni sarar ya,
Beklediğim yollarında umutlar tükendi,
Kalbimin ebedi matemine rağmen çıkıp gelirsin,
Biliyorum birgün...belki bir akşam...
Geleceğim diyordun hani...geleceğim,
Haydi gel mevsimler solmadan, gelmeden kışlar.
Ellerimde fırçam titrek neden bilir mi sin,
VE, neden bütün resimler, fon simsiyah !
Anlasan gelirdin...anlasan inan!
Sensiz nasıl boş bu bahçe, bu ev bu hayat,
Biz ki bitmeyen bir hasretin içinde küskün,
Kaybolmuşuz bitmeyen girdaplarda.
Anlıyor musun, anlıyor musun beni,
Yok olmuşuz kapkara ellerin cahilliğinde.
Olsun ; bizim yokluğumuzdan
Ne çıkar, ne çıkar ki,
Aşkımız var ya...

Aygün Deniz