Şüphe, öfke okunu kalpten söküp atmadan,
Dünyamızda hep yeri olacak dikenlerin.
Duygu, düşünceleri anlaşılmaz tatmadan,
Hem bedeni hem ruhu ıstırap çekenlerin.

Vicdan terazim hassas bin tartıp bin eliyor,
Dilime yalandan çok hep, hakikat geliyor,
Düşünmek çile çekmek, dağı taşı deliyor,
Güleceği gün gelir gözyaşı dökenlerin.

Şer, şerliler içindir, dosyası şişman olur,
Bir iyilik umanlar sonunda pişman olur,
Bir kötü iyilere her şartta düşman olur,
Pişmanım demesi boş içini dökenlerin.

İnsanlığın düşmanı, sömürünün silahı;
Şeytanın adamları, sermayenin ilahı.
Kâşaneleri yıkar mazlumların Allah’ı,
Bozar oyunlarını, harama çökenlerin.

Hükmü yoktur: Vaktinde söylenmemiş sözlerin,
Bir de hep görmek için hiç bakmamış gözlerin?
Hiç Allah’tan korkmayan kızarmayan yüzlerin,
Dostluğu düşmanlıktır, düşmanlık ekenlerin.

Özcan İşler