1
Yorum
3
Beğeni
5,0
Puan
551
Okunma
Gül bülbüle dedi, dalım kırdılar
Bülbül dedi, dalı kırılan benim
Gül dedi ki; beni candan vurdular
Bülbül, canın bende vurulan benim
Gül, deli bir rüzgâr boynumu büktü
Bu dünyanın kahrı üstüme çöktü
Bir zalim, "köküme tuzruhu ekti"
Yüreği ortadan yarılan benim
Bülbül, figan etti hep zârı zârı
Zehrettiler, bana bu ilkbaharı
Niçin çok gördüler, bir kuru hârı
Oysa ki, hasretle kavurulan benim
Gül dedi ki, bahar ömrüm tamamı
Üstüme yıkıldı, dünyanın gamı
Bari sen elleme gönül yaramı
Kanayıp kanayıp durulan benim
Bülbül dedi; sensin ruhuma esin
Bırak, bende kalsın kokun nefesin
Bütün gönüllerin sultanı sensin
Yaprağınla, ruhu sarılan benim
Bir yanın, incinse yüreğim yanar
Hoyrat eli değse hep içim kanar
Halini kim anlar, beni kim anar
Hasretten hasrete savrulan benim
İbrahim Taşdemir
5.0
100% (2)
Cevap Yaz