Öyle bir gençlik var amaçsız yaşıyor,
Dolmuş ki midesi karnını kaşıyor,
Dinine laf atıp bak haddi aşıyor:
Acep bu zihniyet nekadar ruh boğdu,
Al kalemi bize,cevap hakkı doğdu!

Çağa ayak uydur dogmaları bırak,
Gelişmiş toplumda dinin yeri ırak,
Diyerek sırıtan daha dünkü çırak,
Modernlik denilen bağa tüküreyim!
Dinimden habersiz çağa tüküreyim!

Din dogma olamaz en mutlak bilgidir,
İnsan burdan kabre,yol tutan ezgidir,
Birle biri topla,sonuç hep ikidir,
Bir artı bir iki,bundan az olur mu?
Hakikat üzere ,itiraz olur mu?

Bir düşün nedendir ölüm var evrende?
Ölüm varsa niye bu canın bu tende?
Herşey sana mahsus,bütün sırrı sende,
Düşünebilen varlık düşünmekten aciz!
Ruhu hapis olmuş,duyguları haciz!

Dinsiz yaşam olur diyen yalancıdır,
İnsan nefes gibi dinin muhtacıdır,
Din,insan ruhunun manen ilacıdır,
İman’ın tadını bilirler tadanlar,
Şu inatçı eşek,hoşaftan ne anlar!

Onlar gözle görmez,kulakla duymazlar,
Nefisden başkası yollara uymazlar,
Dİllerinde inkar başka söz saymazlar,
İnkarlarına mutlak,karşı ispat vardır!
Kara geceye has,bir kırca at vardır!

Ey Lale metin ol,gelecek o günler,
Gelince yapılır kırk gece düğünler,
Yadında silinir elbet kötü dünler,
Kokuşmuş kafalar bir bir devrilecek,
Ve zihinler Hakk’a bir bir çevrilecek!...