1
Yorum
3
Beğeni
5,0
Puan
743
Okunma
Ağla ey can!.
Katıla katıla ağla ki
Gözlerin kirden arınsın.
Tuba dalıyla kanatlansın
Sırat’ı zorlayan vücudun.
Silkiver eteğindeki taşları,
Siliver gönlünden kuşkuları…
Belki sevda selidir, ağlamak
Ferhat’ın tırnaklarından boşalan
Belki de çölleri yeşertme umudu...
Belki rahmet belki hikmet, kim bilir?
İlk nefesindeki bebek gibi ağla.
Günbatımını süslerken
Gözlerindeki kızıllık,
Vücudundaki zelzele
Kıyama dek sürsün.
İbrahimce ağla ki
Melekler üzülsün.
Ağla sen ey can!.
Kıyameti yaşarcasına,
Günahlarını yıkarcasına,
Ferhat’ın tırnaklarınca ağla.
İnan bana, ağladığınca hürsün.
Aziz Dolu Atabey
Bolu – 1998
5.0
100% (3)
Cevap Yaz