ördüğün surlar aşılamayacak kadar yüksekti

ve sayıca azdı, kurşun döktüğüm askerler
savaşmak yerine sevişmenin topu patlamamıştı henüz
tuttuğumuz aşk orucunda


ikimiz de biliyorduk
büyük savaşlar yeni icatlara gebeydi
ve harp dediğin
sanatın bizzat kendisiydi


sen zaferdin benim için
ben,
zafere giden hummalı yol


bütün hazırlıklar tamamdı esasında
ama yine de yenilgi göze alınamazdı..

garanticiyimdir bilirsin,

kaleyi içten fethetmek amacıyla sözden elçi yolladım
kirpiklerinden sızıp
gözlerine uğur’ladım


bekle ki sözlere karşılık gelsin
gelir mi hiç
elçiye zeval oldu sanarken
tahtına taç yapmışsın
söz’de sarayında


zincire vurulmuş merağımdan
kılıç kalkan kuşattım


artık sayıca sana denk
suruna kurşun kanattım


sanırım kazananın kaybedenden farkı olmayacaktı
bu yüzden kalpte sulh
cihanda aşk d’emekti

biliyorsun,

her soğuk savaş
sıcak çatışmaya dönüşemez öyle


hem elçi borçlusun
unuttum sanma sakın


bir de küçücük bir zafer
saray içlerinde..