NUPELDA VE AYAZ AĞIDI
Bu coğrafya’da yaşayan çocuklar hep çocukluklarından vurulur.
Gençleri yaşlanmadan,
Çocuklar büyümeden ölür…
Anaların ağıtları yırtar gecenin karanlığını,
Tüm anaların ciğerleri kavrulur…
Yarım kalan düşler toprağı selamlar …
Tanrı seyircidir bu coğrafyada adı vardır sadece
Seyreder vahşeti
Bombaların pimi çekilidir hep
Susmaz silah sesleri , uyutmaz bu coğrafyayı
Ve toprak Nupelda’yı, Ayaz’ı alır koynuna
Munzur paramparça bedenlerin kızıllığıyla boyanır
Boydan boya ülkeye bu utancı dağıtır.
Utanmazlar egemenler, timsah gözyaşları dökerler
döktükleri kanda boğulasıca emperyalist uşaklar vaatler verirler…
Mayınlar temizlenmez çocuklar, çocukluklarında kalırlar
Gençler gençliklerinde.
Ah Nupelda, Ah Ayaz çocuk
Bu kirli oyunların döndüğü coğrafya’da yaşamak
Kırlarında gezip çiçekler toplamak zordur.
Ne zaman çocuk sesi duysa kırlar
Çiçeklerin arasında baldıran çiçekleri pusudadır…
Susturur,
çocukların seslerinin yerini
Anaların ağıtlları alır…

Anaların ağladığı , babaların ciğerlerini dağladığı
Yaşarken ölümü her an iliklerine kadar hissettiği
Kırlarında özgürce gezemediği bir utanç ülkesinde
Yaşamak zordur be Nupelda
Bu utanç bizim , bu utanç hepimizin
Korkunun dağları sardığı bir ülkede
Haydi kaldır başını Nupelda’nın diktiği fidan,
Haydi Kaldır başını Ayaz çocuğun yüzdüğü Munzur
Dikilen fidanlar boy versin engel olsun başka çocukların ölmelerine
Munzur çayı yükselsin boğsun anaları ağlatan egemenlerin saltanatını
Ah Nupelda
Ah Ayaz çocuk
Çocuklar artık çocukluklarından vurulmasınlar
Analar ağıtlar yakmasınlar
Yanacaksa silaha sarılan korkak sıçanlar yansınlar…
Ah Nupelda
Ah Ayaz çocuk ,
Çocuklar çocukluklarından vurulmasın
artık analar ağlamasınlar…
Kazım DOĞAN 20.07.2019 11,00