1
Yorum
6
Beğeni
5,0
Puan
979
Okunma
Kokunu özledim, sesine muhtaç
Git, bağrını esen rüzgârlara aç
Şu hasta kalbime olsun bir ilaç
O şehire, rüzgâr uğramıyor mu
Evimin kapısı, bacası örtük
Bağlarım kurudu çöl oldu artık
Göklere uzanan kollarım açık
O şehire, yağmur hiç yağmıyor mu
Issız kuytuda bir garip yaşıyor
Yorgun yüreğinde dağlar taşıyor
Bedeni buz kesmiş, ruhu üşüyor
O şehire, güneş hiç doğmuyor mu
Gözümde perde var, ufkum bulanık
Gündüzüm karanlık gecem karanlık
Parlayıp, ruhuma ışık saç, artık
O şehirde, yıldız ışımıyor mu
İbrahim Taşdemir
5.0
100% (3)
Cevap Yaz