0
Yorum
7
Beğeni
5,0
Puan
754
Okunma
Dağlar başında derdim, dermanıysa fütursuz
Sen gel ben kaçacağım der gibi dolanıyor
Ah be can dostum bu dert sanırsın ki kusursuz
Her gören yüzündeki kibrinden usanıyor
Yakıp geçiyor beni köklerimi sarsıyor
Yetinmeyip ardından lal ediyor dilimi
Çaresiz bekleyişin son mührünü basıyor
Dönüp bir kere bile sormuyor şu halimi
Bilinmezin bağrında can çekiştikçe fikrim
Usul usul eriyip suya karışıyorum
Çare diye kalbimde tekerrür eden zikrim
Ruhumda çınladıkça Hu’ya karışıyorum
Anlam aramanın anlamsızlığına harfsiz bir bakış...
5.0
100% (6)