Sensizlik yürekte, derin bir sızı
Çıkıp da gel bitsin, zormuş ayrılık
Yanan gönüllerin, yavuz hırsızı
Hiç bitmeyen ateş, kormuş ayrılık

Değişmezmiş sevenlerin nasibi
Bulanan suların, görünmez dibi
Şu koca Evren de, her seven gibi
Beni de solumdan, vurmuş ayrılık

Güzelliği, bizden önce, dermişler
Kavuşmayı vurup, yere sermişler
Mutluluk, huzuru, çöle sürmüşler
Zamanı, hasrete, kurmuş ayrılık

En güzel günün de, kara giyerek
Hasret acısını, özden duyarak
Feleği suçlayıp, kader diyerek
Çok uzun saltanat, sürmüş ayrılık

Arada engeller, dağlar olunca
Deli gönle çile, hüzün dolunca
İki seven yürek, ayrı kalınca
Nem gibi insanı, yermiş ayrılık

Hasta edip, yataklara, yatırmış
İnce hastalıktan, çok can götürmüş
Her yere, her zaman, acı getirmiş
Dünya denen hanı, sarmış ayrılık

Tuttuğum ağacın, kırıldı dalı
Gül yerine diken, hep kara çalı
Yollarına baktım, ben yıllar yılı
Bu Lüzumsuz’u da, yormuş ayrılık

Sadık DAĞDEVİREN
Aşık LÜZUMSUZ