4
Yorum
0
Beğeni
0,0
Puan
1020
Okunma
Artık anladım ben..
Umut;
Ne beni saran kollar arasında,
Ne iki dudaktan çıkacak sözler arkasında,
Ne de bir defterin içindeki kuru papatyada
Artık anladım ben..
Umut;
Karanlık bir gecenin ardından,
Doğan aydınlık sabahta..
Umut;
Ben nefes aldıkça,
Ciğerlerime dolan havada..
Umut;
Yorgunda olsa kan pompalayan,
Kalbimin damarlarında..
Umut;
Doğarken gözlerimi ilk açtığım andan itibaren,
Ölüpte ruhum bedenimi terk edene kadar,
Hep ama hep yanımda..
"TEMMUZ 2002"
Cevap Yaz